Anke de Klerk - Ruimer vuur
Anke de Klerk, was in 2016 stadsdichter van het Oldambt. Geboren en getogen in Oostwold en werkt in het sociaal domein. Eerst als begeleider in de 24 uurs zorg en daarna bij de gemeente als beleidsadviseur. Ze is bewust teruggekeerd naar het Oldambt na haar studie omdat dit haar thuis is.
Gronings vuur voelt zij sterk in zich en met haar gedicht roept ze op om weer naar jezelf te kijken, naar wat je allemaal kan betekenen voor een ander en om weer in je kracht te gaan staan. Het is geen beschuldigende vinger maar noujuist een verbindend gevoel met alle inwoners wat ze wil versterken.
Ruimer Vuur
Het lijkt alsof de vlam gedoofd is
Onze blik alleen nog maar gericht is op onszelf
Onze voeten niet meer aarden in dit verschraalde land
We moeten weer zoeken
Naar vuur, naar hitte, onze trots
Loslaten dat we ons altijd onderdrukt hebben gevoeld
Dat een ander onze pijn veroorzaakt
of deze op kan lossen
We kunnen vrijheid omarmen in het feit
Dat wij zelf verantwoordelijk kunnen zijn
Voor onze vlam
Een paar kilometer vanaf dit verschraalde land
Ligt vruchtbare Dollard klei
Hier blijven staan is een keuze
Je mag vasthouden aan je overtuigingen
Als een uitgebrande lucifer
Horen wij dan alleen nog maar je stem
Voelen we je vuur niet meer
Je overtuiging blijft slechts een uitroep
Van ongenoegen
Verongelijktheid
Mijn oproep… Begin te lopen, verruim je blik
Vind weer de vruchtbare Dollard klei
Je blik richt zich weer
Op het weidse wat ons allen rust geeft
Ons stil laat staan in kracht
Onze aandacht richt zich
Op onze buren
Oldambtster kinderen die opgroeien in armoede
Onze dorpsoudsten in eenzaamheid
We hebben weer een krachtig vuur in ons
om te helpen
om te zien wat onze invloed kan zijn
Er moet weer vuur gaan branden
In ons hart en in ons hoofd
Zodat alles weer ontvlamt
Wat ooit door boosheid, eenzaamheid en angst is gedoofd
