Annemaria Evers - Uit liefde
Annemaria Evers is ervaringsdeskundige bij Stichting Expertisecentrum Sterk uit Armoede. Ze slaat de brug tussen mensen die in armoede leven en officiële instanties. Meinte Dirksen schreef haar verhaal.
Uit liefde
Je moet je huis uit, maar kunt nergens anders terecht. Je neemt je drie kinderen mee in de auto zonder bestemming voor ogen.
Je hoort: ‘Nee’, ‘We doen ons best’ en ‘We begrijpen uw situatie’.
Je voelt je schuldig. Je wilt het beter doen voor je kinderen dan je ouders ooit hebben gedaan. Geen lichamelijke, emotionele en geestelijke tekortkomingen. Je wilt dat je kinderen niet op hun tenen hoeven te lopen. Of dat zij op een dag voor een dichte deur komen te staan en voor het eerst een thuis verliezen.
Je koos jouw kinderen uit liefde, dus ga je door, zoekend naar een einde van deze cirkel waar je in terecht bent gekomen.
Je weet dat mensen je willen helpen, maar merkt dat zij begrensd zijn in wat ze kunnen bieden. Het voelt alsof iedereen op een eigen eiland leeft, terwijl jij in de zee dobbert. Je probeert jouw vlot bij elkaar te houden. Hopend dat je zo de lange tocht kunt overbruggen.
Hoe vaak je het wel niet hoort: de verbijstering. Mensen zeggen dat dit niet in Nederland kan gebeuren. Jij weet als geen ander dat dit ook moeders overkomt.
Drie kinderen, drie jaar lang. Je hebt vele plekken gezien. Je hebt vele uitdagingen overwonnen. Tot je, eindelijk, de auto kunt parkeren in je eigen oprijlaan.
Dan denk je dat je het achter de rug hebt. Je hebt het gered. Maar de liefde voor je omgeving maakte dat je het jezelf niet gunde. De woede, het verdriet en de frustratie zijn er nog. Je probeert het te begrijpen. Je probeert te ontdekken waarom het zo is gebeurd. Je hebt het gevoel dat je tot slachtoffer bent gemaakt. Maar weet dat je dat niet hoeft te blijven.
Je trauma wordt je kracht. Je rondt een opleiding af. Omdat je wil bewijzen dat je het kan. Naar jezelf en iedereen die jou ‘dom’ heeft genoemd. Je verbindt met je verhaal dagelijks mensen die leven in armoede met degenen die hen kunnen helpen. Om hen zo in elkaars wereld te kunnen laten stappen. Zo helpt wat ik heb meegemaakt anderen uit deze situatie te komen.
Ach, hoorde je dat? Mijn hart maakt iedere keer een sprongetje als ik vanuit mijzelf praat. Die ‘ik’ heeft eerder nooit bestaan. Tijdens het overleven verdween ik ergens in de marges. Dat hoeft nu niet meer. Niemand kan mij meer wat. Ik ben altijd mezelf. Ondanks de storm die we hebben getrotseerd, heb ik met mijn kinderen een thuis gevonden. De cirkel is doorbroken.
