Even voorstellen: Astrid Warntjes, productieleider in Westerwolde

Astrid, wil je jezelf kort voorstellen?

‘Ik ben theatermaakster en trainingsacteur. Sinds twee jaar woon ik in Wedde, maar van origine kom ik uit Oude Pekela. Dat is hier hemelsbreed vijf kilometer hier vandaan. Ik dacht vroeger: ‘ik ga nooit meer terug’, maar dan zit je er ineens weer dichtbij. Zo gaat dat dus. Ik heb twee border collies, Bailey en Rosa, met een eigen Instagramaccount. Inmiddels hebben ze 27 duizend volgers (@laughing_bailey_and_happy_rosa). Het fijne van hier in Wedde wonen is dat ik elke dag de dag kan beginnen met een rondje wandelen met de hondjes.’ 

Wat ga je doen als nieuwe productieleider in Westerwolde?

‘Dat is een goeie vraag! Wat doet een productieleider? Vooral alles regelen. Ik ga contacten leggen en ze onderhouden. Op pad gaan, is het. En dat vind ik ook heel leuk. Ik heb zin om met Ira, de regisseur in Westerwolde, op pad te gaan. Om samen te kijken en te onderzoeken waar we haar plannen kunnen uitvoeren en wat daarvoor nodig is.’

Wat betekent cultuur voor jou?

‘Ik vind het fijn om dingen te creëren, uit het niets. Iemand heeft een idee, je gaat ermee bezig en aan het eind van de rit staat er opeens een voorstelling waar mensen van kunnen genieten. Dat vind ik heel wonderbaarlijk. Dat heb ik trouwens met schilderen ook, dat ik onlangs weer heb opgepakt. Je begint met leeg doek en wat verf en ineens wordt het een schilderij.’ 

Waarom is meedoen aan Gronings Vuur belangrijk?

‘Wat ik heel fijn vind, is dat Gronings Vuur hetzelfde doet als ik, wanneer ik community art maak. Iedereen kan meedoen, juist als je geen ervaring hebt. Iedereen die mee wil doen krijgt een plek. We zorgen dat er iets is voor jou, om mee te kunnen doen. Dat vind ik heel fijn. 

De gemeente Westerwolde is bovendien groot. Het is goed om door Gronings Vuur de verbinding met elkaar weer te vinden. Daar heb ik zelf ook behoefte aan, omdat ik nog maar twee jaar in Wedde woon. Gronings Vuur is een goede reden om op pad te gaan. Het zou voor iedereen een reden moeten zijn: die samenhang aangaan met elkaar. Theater is heel kwetsbaar, waardoor je niet om die verbinding heen kunt. Je hebt elkaar nodig, want alleen lukt het je niet. Het is een mooi middel om de verbinding te versterken.’ 

Wanneer is Gronings Vuur voor jou geslaagd?

‘Als er een goed geregelde productie is en dat niemand doorheeft dat ik er was. Wat ik fijn vind is dat iedereen kan shinen: spelers, vrijwilligers, publiek. Dat iedereen aan het einde trots is en blij op een podium staat, om het applaus in ontvangst te nemen van een publiek dat heeft genoten.’