Mevrouw Dijk - Zij vertelt
Mevrouw Dijk is bewoonster van zorgcentrum Blanckenborg. Schrijfster Lilian Zielstra schreef haar verhaal.
Zij vertelt
Hij schuilde drie dagen achter de strobalen, drie dagen gaf hij geen kik,
en het was alsof hij van de aardbodem was verdwenen, alleen de boer
wist waar hij zat. Moeder kreeg in die dagen een bezoek van de Duitsers,
maar vader was er niet. Het was dankzij de buurman, die verscheen in het raam
en zei: je moet zorgen dat je weggaat, ze weten wat je hebt gedaan en ze halen
je op. Hij vertrok diezelfde dag nog naar een boerderij in Harpel, het moest snel
want wat hij deed, dat mocht niet. Hij werd opgeroepen voor mobilisatie en
voordat hij vertrok wilde hij dat zijn vrouw en dochters geen kou leden, daarom
trok hij de bossen van Westerwolde in om een boom te kappen. Wij hebben hier altijd
een bos gehad en het waren koude winters, hij wilde voor ons zorgen, maar het was
verboden. Later moest hij toch naar Hamburg en daar bleef hij vijf jaar, legde daar
straten, laadde lijken op karren na het bombardement, en toen hij terugkwam
vertelde hij wat hij had meegemaakt. Hij bleef altijd praten en dat was bijzonder
want de meeste mensen zwegen over die jaren, die bleven de rest van hun leven stil.
