Verhalen

Peter Meedendorp - De rijkste arme mensen

Een verhaal over jonge boeren Verhaal: Rense Sinkgraven Foto: Marijn Boeré

Peter Meedendorp is een jonge boer uit Onstwedde. Hij is onlangs verkozen tot voorzitter van de Europese Raad voor Jonge Boeren (CEJA). Hij komt op voor de belangen van jonge boeren en tuinders in de EU. Rense Sinkgraven schreef zijn verhaal.

De rijkste arme mensen

Hoe de mensen toen leefden daar hoef je niet jaloers
op te zijn. Als je tuberculose kreeg, ging je dood.
Het is een beetje het ‘die goeie ouwe tijd-syndroom’.
Vroeger was niet alles beter. Er was veel armoede.
We moeten niet terug naar de tijd van de plaggenhutten.

Het platteland is een hartstikke mooi gebied maar wel een gebied
waar iets gebeuren moet. Het is geen groot reservaat.
Hier wonen en werken ook mensen.
Hier woonden en werkten altijd mensen.
Van oudsher zijn boerderijen bedrijven.
Zo’n nieuwe schuur hoort er gewoon bij.
Ik vind dat niet zo lelijk, kan genieten van al die bedrijvigheid.

De dichter mijmert over sloten, kerkenpaden, lommerrijke
bomen, gelukkige dieren in een klaverrijke wei.

Boeren zijn de rijkste arme mensen.
Het kapitaal zit in de grond, je kunt er niks van kopen.
Kapitaalintensieve bedrijven met weinig rendement.
Je houdt een paar honderd euro per hectare over per jaar.

De toekomst: een bedrijf zonder negatieve externe effecten.
Geen uitspoeling, geen natuurschade, et cetera, et cetera.
De weg er naartoe is vaak in mist gehuld.
Hoe moet je er komen? Wie gaat het betalen?
Binnen zes keer poten moeten gewasbescherming en kunstmest
met de helft verminderd zijn. Dat gaat een uitdaging worden.

Ik maak me zorgen over de jonge boeren.
Hoe gaan we ervoor zorgen dat de jongens en meiden die door
willen ook door kunnen gaan?
Want er blijven niet zoveel boeren meer over.