Rianne
Rianne zit in de politiek en werkt als intercultureel trainer en dialoogbegeleider. Ze is internationaal opgegroeid en heeft een tijd in Engeland gewoond. Daarnaast zet ze zich in voor duurzaam wonen en is ze vrijwilliger bij het Rode Kruis. Anke Odinga schreef haar verhaal.
Ik heb ondiepe wortels, was in Engeland aan het gronden, maar streek toch neer op vruchtbare aarde in Veendam. Ik kocht zonder te kijken. Liever een stapel bakstenen dan wonen in een illusie.
Mijn bestaan bouw ik steeds weer opnieuw op. Van binnen naar buiten, met een duurzame schil. Ik blijf vernieuwen, omdat de wereld altijd beweegt en stilstaan geen optie is. Ik woon tussen muren die een jaar ouder zijn dan onze democratie, aan een weg die uiteindelijk uitkomt in Den Haag. Want wie gehoord wil worden, moet haar stem laten gelden.
Ze zeggen: het is dweilen met de kraan open. Ik dweil liever terwijl ik aan de kraan werk. Laat mij maar puin rapen en tegelijk aan een oplossing denken.
Laten we nieuwsgierig zijn naar de ander, onszelf arm rekenen en in elkaar de verrijking zien. Laten we oogsten uit onze eigen tuin, de bloemetjes en bijtjes als hoveniers. Het eens zijn over dat we het soms niet eens zijn, vragen stellen. De buurvrouw uitnodigen aan de keukentafel, nieuwe antwoorden bij elk gerecht.
Misschien moeten we tegels wippen, onze muren laten zakken. Ontharden, durven zaaien in het puin. Soms voel ik me wel eens anders dan anderen. Maar het is daar, midden in de chaos, dat ik het het helderst zie: uiteindelijk verbleken onze verschillen bij alles dat ons verbindt.
